Creativiteit en kunst voor je innerlijke ontwikkeling – Meetup 14 met Hiske Kremer

De tweede woensdag van maart 2024 hadden we een bijzondere meetup van de IDG HUB Achterhoek. Hiske Kremer deelde verhalen over hoe ze creativiteit ervaart en beleeft, en over kunst en ontmoeten in de Koppelkerk. Een mooie middag waarin we leerden dat samen zingen altijd kan. Een goede les om te doen, ook als je denkt dat je het niet kunt. Actie met een beetje moed.

Warner Immink schreef het volgende over deze bijeenkomst:

Hiske Kremer neemt haar mee in haar leven waarin creativiteit en kunst een wezenlijke rol
speelt. Zij is directeur van de Koppelkerk.

Zonder verbeelding is er niets. Zo citeert ze Henk Visser.

Ben je creatief, is je beroep creatief?

De hunkering naar schoonheid en verbeelding, het werd de franje van de samenleving, het
leek niet meer van belang tijdens Corona, door de maatregelen. We vonden hier onze weg in
in eigen creativiteit.

Is je huis een museum en kan je hier mensen rondleiden?

Kan je een kunstwerk namaken, in je eigen stijl, recht doende aan de kunstenaar, recht
doende aan je zelf?

De oogappel: wat zie ik zelf, wat ziet die ander, wat laat de ander mij zien?

Er is een kind geboren, er is een filosoof geboren; als uitspraak bij haar afstuderen.
Ik stel graag vragen waar geen antwoord op is, ik vind graag antwoorden waar geen vragen
voor bestaan.

Ze laat ons drie citaten lezen waarmee ze de samenleving van nu pijnlijk kenschetst. Het zijn citaten uit het meest recente boek van Ilya Pfeiffer, die te gast zal zijn in de Koppelkerk binnenkort

Kunst brengt mensen bij elkaar. Zingen doet dat ook. Het brengt ons samen en naar het strand.

Iedereen kan zingen. Dat lijken we vergeten. We zingen razendsnel mee met Boudewijn de Groot: Strand

Feestelijk leven, als Kees van Dongen ons voorhoudt. Doen!

Warner Immink

Jackelien Barelds schreef op LinkedIn

Op het programma van de dag stond het thema creativiteit. Met Hiske Christine Kremer, directeur van de Koppelkerk, als spreker. Hiske deelde in haar verhaal hoe zij haar pad gelopen had om uit te komen bij de Koppelkerk. En, vanzelfsprekend, deelde ze over kunst, cultuur en creativiteit. Ze vertelde over de tijd waarin de musea dicht moesten. Over hoe ze ervaren had dat kunst en cultuur toen als niet noodzakelijk werden bestempeld. Als franje van de samenleving. ‘Overbodige opsiering’, zo zegt de Dikke van Dale over franje.

‘Ik ben niet creatief’.

Een gedachte die met mij vast meerdere mensen kennen. Net als ‘ik kan niet zingen’ (stevig geprint in mijn overtuigingen nadat de dirigent van mijn koortje tijdens mijn basisschooltijd vroeg of ik iets minder hard wilde zingen). In onze maakbare samenleving worden we immers beoordeeld op de kwaliteit van het resultaat. De weg ernaartoe staat niet in het licht. We zien de prachtige kunstwerken, niet het uitproberen en leren kennen van kleuren en kwasten. We horen muziekstukken die ons hart raken, niet de valse snaren en het gepingel.

We zien het pas als het af is.

Creativiteit gaat over daarvoor. Vóórdat het af is. Over uitproberen. Over je hart en je geest open zetten zodat nieuwe informatie zorgen voor nieuwe mogelijkheden. Over je zintuigen gebruiken en voelen waar de energie heen wil. Over kijken, associëren, je laten bewegen.

Het lastige is dat creativiteit dus gaat over vaagheid, onduidelijkheid, onzekerheid. Over uitproberen, uitzoomen, weer inzoomen en dan nog eens proberen. Die wendbaarheid die hiervoor nodig is vraagt vrije ruimte. En, je raadt het al, die is er vaak niet. Want die grote-mensen-serieuze-dingen-je-weet-toch?

Creativiteit zit in de tussenfase. In de fase waarin we hebben losgelaten wat was en nog niet weten wat het wordt. Het blanke canvas is niet meer. Het resultaat nog onbekend. De liminale fase, zoals de antropologie die noemt.

Jackelien Barelds op LinkedIn

Aansluitend gingen we in vier groepen in gesprek over de volgende vragen:

• Welk kunstwerk heeft je recentelijk geraakt?
• Welke kunstervaring herinner je je vanuit je jongste jeugd?
• Maak een afspraak met je zelf hoe kunst je ondersteunt, prikkelt, uitnodigt voor je volgende stap in het kader van IDG en SDG ontwikkelingen.

Onze gids deze middag: Hiske Kremer

Sinds november 2023 is Hiske Kremer directeur van de Koppelkerk, culturele vrijplaats in Bredevoort.

‘Na jarenlang in verschillende Europese steden te hebben gewoond en na een studie filosofie in Rotterdam verhuisde ze terug naar de Achterhoek, waar ze is geboren en getogen. Via diverse mooie banen die allemaal prima te combineren waren met haar prille moederschap, belandde ze vijf jaar geleden in een sector waar haar hart bleek te liggen: de culturele.

Bij de Musea Zutphen leerde ze de schoonheid van het werken met vrijwilligers. Zoveel intrinsieke motivatie had ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze werd er zo gelukkig van dat ze zelf ook besloot vrijwilliger te worden als bestuurslid bij de Koppelkerk, een culturele organisatie die ze al kende van de mooie exposities, het fijne Boekencafé en een avond met Toon Tellegen die werd begeleid door musici. Na een leerzame periode bij Villa Mondriaan, waar Hiske in de bedrijfsvoering dook en deze vormgaf, besloot ze zich toe te leggen op de Koppelkerk, waar niet alleen het indrukwekkende programma, maar ook de brede inzet van belangstellenden haar enorm inspireert.’

Veel mensen veronderstellen dat het creatieve werk in De Koppelkerk zit in het organiseren van leuke, inspirerende, creatieve evenementen, activiteiten en meer. Dat is niet helemaal hoe Hiske het ervaart. Waar ze zich mee bezig houdt, is het faciliteren van samenwerking, intern en extern, én het uitdragen van de idealen. Dat kan in alle sectoren, maar wat deze sector voor haar zo bijzonder maakt, is, – naast een enorme gedrevenheid om iets te maken dat van waarde is – ook het beleven van plezier en schoonheid. Dat verbindt en voedt!

Er spelen twee dingen die elkaar mogelijk maken:

• De Koppelkerk profileert zich als culturele vrijplaats. Ze hebben mensen, middelen en goodwill nodig. Alles wat ze doen, toetst Hiske aan de missie & visie. Dat gaat niet vanzelf en daarvoor heeft ze een enorme lading creativiteit nodig. Soms gaat ze zo op in dit werk, dat ze soms behoorlijk hard en zakelijk kan zijn, dat ze niet meer goed kijkt, luistert en voelt. 
• Wat een geluk dat De Koppelkerk alles in huis heeft om Hiske – en vele anderen – te voeden! Soms maakt ze in de stilte van de Koppelkerk voor of na sluitingstijd een eenzaam rondje en dan begint er van alles te kriebelen. Soms hebben ze veel werk moeten verzetten om een spreker in huis te krijgen – en soms ook om voldoende menskracht te verzamelen die ervoor zorgen dat het aan de bezoekers niets ontbreekt. Ja, dat levert wel eens kopzorgen op, maar als ze dreigt de moed te verliezen, dan hoeft ze maar aanwezig te zijn bij een literaire avond, in gesprek te gaan met een schrijver, en is ze er weer bij. Sterker nog: op de fiets naar huis heeft ze vleugels, en die werken door als ze de volgende ochtend weer aan het kauwen is op een taai vraagstuk. 

Wil je de volgende keer ook aansluiten? Meld je dan alvast aan.